درباره پایگاه  اضافه کردن به علاقه مندیها  نقشه سایت  صفحه اصلی
 

صفحه اصلی>پرسش و پاسخ



۱

پرسش: مراد از « سَبْعَ طَرَائِقَ »؛هفت راه آسمانی، در قرآن کریم چیست؟

پاسخ: تعبیر «سَبْعَ طَرَائِقَ» در آیهٔ شریفهٔ «وَلَقَدْ خَلَقْنَا فَوْقَکمْ سَبْعَ طَرَائِقَ، وَمَا کنَّا عَنِ الْخَلْقِ غَافِلِینَ» می‌رساند آسمان‌ها دارای طریق است و مراد از آن حرکت دوری مانند حرکت فشنگ در لولهٔ اسلحه که به صورت پیچشی است می‌باشد. حرکت فضاپیماهای امروزی نیز مؤید همین معناست. هیچ کس به طور عمودی بالا نمی‌رود و هر چیزی که در حال بالا رفتن است، حالت دوری دارد. باید تحقیقی بر روی راه‌های هفت‌گانه‌ای که این آیه از آن‌ها نام می‌برد داشت. اگر دانشمندان دنیا بر روی چنین پروژه‌ای تحقیق می‌کردند ایمان آنان را به فوق علم بودن قرآن کریم موجب می‌شد؛ زیرا این که در هزار و چهار صد سال پیش چنین واژه‌ای در میان اعراب آن روز استعمال شده تعجب‌برانگیز است! به طور کلی هیچ راهی عمودی طی نمی‌شود. به راه مستقیم طریق نمی‌گویند. به طور کلّی هیچ چیز در کرهٔ زمین صاف نیست و به تعبیر حضرت امیرمؤمنان علیه‌السلام انسان پله پله به سوی قبر می‌رود؛ چرا که حرکت پله‌ها نیز عمودی و سیخکی نیست. راه نه افقی است و نه عمودی، بلکه دارای شیار و همراه با مانور است. هواپیما وقتی می‌خواهد از زمین بلند شود با تعادل مانوری بلند می‌شود وگرنه تراکم آن را متلاشی می‌کند. نکتهٔ دیگری که در تعبیر «طَرَائِقَ» است این است که هیچ کجا مقصد نیست؛ زیرا طریق راه و مسیر است و راه یعنی غیر مقصد که باید از آن جا رفت و رفت. این تعبیر می‌رساند آسمان‌ها را پایانی نیست و تنها راهی رفتنی است و آسمان دارای منزل‌گاه نیست. آیا کرسی، لوح، قلم، محو و اثبات یا چیز دیگری می‌تواند منزل‌گاه باشد؟! شایسته است حوزه‌ها شأن و منزلتی که گذشتگان آنان در علوم تجربی داشتند را به دست آوردند و به تحقیق در چنین اموری نیز مشغول شوند .


۲

پرسش: تعبیر «هَذَا عَذْبٌ فُرَاتٌ، وَهَذَا مِلْحٌ أُجَاجٌ»؛ آب شیرین در میان آب های شور، در قرآن کریم چه توجیه علمی دارد؟

پاسخ: قرآن کریم می فرماید: «وَهُوَ الَّذِی مَرَجَ الْبَحْرَینِ، هَذَا عَذْبٌ فُرَاتٌ، وَهَذَا مِلْحٌ أُجَاجٌ، وَجَعَلَ بَینَهُمَا بَرْزَخا وَحِجْرا مَحْجُورا»؛ و اوست کسی که دو دریا را موج‌زنان به سوی هم روان کرد. این یکی شیرین و گوارا و آن یکی شور و تلخ است و میان آن دو مانع و حریمی استوار قرار داد. رودخانهٔ آب شیرین یا آب شور بر روی زمین قابل مشاهده و حس است اما خداوند در این آیه از دریاهایی با آب شور می‌گوید که آب شیرین را درون خود دارد. در اعماق دریاها رودخانه‌های آب شیرین قرار دارد. رودخانه‌هایی که در دل آب شور قرار دارد بدون آن که با آن مخلوط شود. آب آن چشمه‌ها بسیار گوارا و شیرین است در حالی که دریایی آب شور آن را احاطه کرده است. خلط نشدن این چشمه‌های شیرین با آب شور دریا از آن روست که این آب‌ها ساکن نیست، بلکه رونده و به تعبیر قرآن کریم «فُرَاتٌ» است و ایجاد حجر می‌نماید. موتورسوارانی که روی دیوارهٔ مرگ با سرعت حرکت می‌کنند و می‌چرخند به علت سرعت بالایی که در حرکت گریز از مرکز دارند نمی‌افتند. اگر سرعت آنان کاهش یابد به زمین سقوط می‌کنند. در میان دریا نیز بر اثر فرات و رونده بودن آب شیرین، دو آب شور و شیرین با هم مخلوط نمی‌شود. ساکن بودن سنگینی می‌آورد. از ویژگی آب‌های ساکن این است که سنگین است و سنگین بودن آن به خاطر املاح آن می‌باشد .


۳

پرسش: هم نشینی با حیوانات تا چه اندازه در روحیات انسان موثر است؟

پاسخ: تمامی پدیده‌های هستی در کنار هم با نظمی خاص چیده شده‌اند. این نظم چنان است که این هم‌نشینی‌ها را بر روی هم تأثیرگذار نموده است و هر کسی از هم‌نشین خود رنگ می‌گیرد. بر این اساس، هم‌نشینی با پدیده‌هایی که در مرتبهٔ حیوانی قرار دارد سبب می‌شود انسان از مرتبهٔ عالی خود نزول نماید و فرود آید به گونه‌ای که اندیشهٔ وی سست و نازل می‌شود و نمی‌تواند پیچیدگی‌های امور را درک نماید.


۴

پرسش: توسعه دنیا و آیندهٔ بشر از دیدگاه قرآن کریم چگونه است؟

پاسخ: آیهٔ شریفهٔ «سُبْحَانَ الَّذِی خَلَقَ الاْءَزْوَاجَ کلَّهَا مِمَّا تُنْبِتُ الاْءَرْضُ وَمِنْ أَنْفُسِهِمْ وَمِمَّا لاَ یعْلَمُونَ» به صراحت می‌فرماید ما آفرینش نران و مادگان را از آن‌چه شما نمی‌دانید قرار داده‌ایم. به نظر ما بشر در آیندهٔ دنیا نر و ماده را خود بدون نیاز به جنین آدمی تولید می‌کند و با تنوع هم می‌آفریند. آیندگان انسان‌هایی تولید می‌کنند که از خود قوی‌تر و زیباتر هستند و البته برخی را نیز به جهت اغراضی که دارد ضعیف‌تر می‌سازد. آنان خط تولید انسان‌های بسیار خطرناک و ماجراجو نیز راه‌اندازی می‌کنند. بشر رو به رشد است و این که گمان می‌کنیم بزرگان ما در گذشته بوده‌اند درست نیست و بزرگان در آینده است که بر پهنهٔ دنیا می‌آیند و آنان هستند که سرآمد سرآمدان می‌باشند.


۵

پرسش: به لحاظ روانی، صدای بلند چه تاثیری در مخاطب دارد؟

پاسخ: صدای بلند نکره است و باید بلند فریاد نکرد؛ چنان چه لقمان حکیم پسر خود را چنین نصیحت می‌نماید: «وَاقْصِدْ فِی مَشْیک، وَاغْضُضْ مِنْ صَوْتِک، إِنَّ أَنْکرَ الاْءَصْوَاتِ لَصَوْتُ الْحَمِیرِ»؛ و در راه‌رفتن خود میانه‌رو باش و صدایت را آهسته‌ساز که بدترین آوازها بانگ خران است. متأسفانه برخی حتی در سخنرانی داد و فریاد می‌کنند. غربی‌ها در عیدهایی که دارند بسیار فریاد می‌زنند. رپ‌ها بدتر از همه در سالن‌های دانسینگ خود غوغایی دارند. گویا انسان زیر قطاری قرار گرفته است که صدا به صدا نمی‌رسد! استفاده از صدای بلند برای شست‌وشوی مغزی و القای مطلب صورت می‌گیرد. در علوم غریبه نیز وقتی می‌خواهند شخصی را از ناسوت جدا کنند ابتدا به او تموّج می‌دهند تا اعصاب وی به هم بریزد و آن‌گاه است که چیزی به او القا می‌کنند. دانسینگ‌ها ابتدا به مخاطبان خود با صدا، حرکت و حتی با فیلم تموّج می‌دهند. برخی از آنان در کم‌تر از نیم دقیقه صدها عکس را از جلوی چشم وی می‌گذرانند و نمی‌گذارند او عکسی را به‌خوبی ببیند و تنها او را دچار توهّم می‌کنند. این کار مانند گرفتن دنبه جلوی دهان گربه‌ای است که به سرعت برداشته می‌شود تا فقط او را تحریک کند. فریاد زدن بسیار خطرناک است و باعث می‌شود فرد در کلام خود منطقی نداشته باشد.


۶

پرسش: ترسیم صحیح و علمی استراحت و خواب در دین اسلام چیست؟

پاسخ: فراز شریف «یا أَیهَا الَّذِینَ آَمَنُوا، لِیسْتَأْذِنْکمُ الَّذِینَ مَلَکتْ أَیمَانُکمْ، وَالَّذِینَ لَمْ یبْلُغُوا الْحُلُمَ مِنْکمْ ثَلاَثَ مَرَّاتٍ مِنْ قَبْلِ صَلاَةِ الْفَجْرِ، وَحِینَ تَضَعُونَ ثِیابَکمْ مِنَ الظَّهِیرَةِ، وَمِنْ بَعْدِ صَلاَةِ الْعِشَاءِ، ثَلاَثُ عَوْرَاتٍ لَکمْ، لَیسَ عَلَیکمْ وَلاَ عَلَیهِمْ جُنَاحٌ بَعْدَهُنَّ طَوَّافُونَ عَلَیکمْ بَعْضُکمْ عَلَی بَعْضٍ، کذَلِک یبَینُ اللَّهُ لَکمُ الاْآَیاتِ، وَاللَّهُ عَلِیمٌ حَکیمٌ» به سه وقت بعد از نماز عشا، سحرگاهان و پیش از طلوع فجر و به هنگام ظهر جهت خواب و استراحت اشاره دارد. هم چنین اموری را برای خواب لازم برمی شمرد: 1.( وَحِینَ تَضَعُونَ ثِیابَکمْ مِنَ الظَّهِیرَةِ )استراحت بدن نباید همانند حیوانات باشد، بلکه باید لباس‌های خود را سبک نمود. استراحت نباید با لباس رسمی یا لباس کار باشد، بلکه باید لباس خواب به تن داشت. بدن آدمی در شب نباید پوشش سنگینی داشته باشد. بدن و پوستی که لباس سبک نداشته باشد، قدرت تنفس خود را از دست می‌دهد و به زودپیری و چروک مبتلا می‌شود. البته محیط و جامعهٔ ما و نیز نوع تربیت خانوادگی و اجتماعی مرسوم، چنین فرهنگی ندارد و پدر و مادرها احساس امنیت ندارند و به هنگام خواب، پوشش کامل و سنگین دارند. 2.( لِیسْتَأْذِنْکمُ) به هنگام خواب هیچ دری نباید قفل باشد. کسی که در اتاقی می‌خوابد که در آن قفل است گویی در زندان خوابیده است و روان وی احساس آرامی ندارد. البته کودکان باید تربیت شوند بدون اجازه وارد اتاق خواب پدر و مادر نشوند؛ نه این‌که پدر و مادر در را قفل کنند. هم چنین بدن نیازمند آن است تا در معرض هوای طبیعی قرار گیرد بهتر است آدمی تا می‌شود زیر آسمان و در معرض هوای آزاد باشد. هوای داخل چاردیواری‌ها پخته و آلوده است ولی هوای باز بیرون، سرشار از اکسیژن و نشاط‌آور است. 3.(وَمِنْ بَعْدِ صَلاَةِ الْعِشَاءِ) خواب سر شب بسیار مفید است و خواب در آخر شب چندان فایده‌ای برای بدن ندارد. خداوند خواب شب را مایهٔ آرامش و خود شب را پوششی برای بدن قرار داده است.


صفحات:صفحه قبلصفحه بعد

پایگاه اطلاع رسانی دفتر حضرت آیت الله العظمی محمد رضا نکونام(مدّظلّه العالی) |صفحه اصلیصفحه اصلی  نقشه سایتنقشه سایت  آر اس اس آر اس اس  پادکست پادکست  پخش آنلاین دروس پخش آنلاین دروس  درباره پایگاهدرباره پایگاه

copyright 2007-2013 تمامی حقوق این سایت متعلق به دفتر حضرت آیت الله العظمی محمد رضا نکونام (مدّظلّه العالی) می باشد و استفاده از مقالات ، کتاب ها و... با ذکر منبع بلامانع است