پيش‏گفتار

الحمدللّه‏ رب العالمين والصلوة والسلام على محمّد وآله الطاهرين واللعن الدائم على اعدائهم أجمعين.

از بحث‏هاى مهم و مبنايى كه با پيروزى انقلاب اسلامى ايران در محافل علمى رونق گرفت جواز يا عدم جواز قيام و انقلاب سياسى و مبارزه با مخالفان اهل بيت عليهم‏السلام و تلاش براى حاكميت خط فكرى ايشان است. اين بحث، موافقان بسيار و مخالفان چندى به خود ديده؛ به‏ويژه آن كه رواياتى نيز بر منعِ از هر گونه قيام و انقلاب از حضرات معصومين عليهم‏السلام رسيده است.

نگارنده براى پرسش دادن به اين پاسخ، مشى حضرات معصومين عليهم‏السلام و روش ايشان را مورد

صفحه ی 7

*********

مطالعه قرار داده و با بررسى نحوه‏ى برخورد و رويكرد حضرات معصومين عليهم‏السلام با قيام‏هاى زمان خود و شناخت مشى ايشان، بر آن بوده تا انديشه و روش حضرات معصومين عليهم‏السلام را نسبت به قيام‏هاى زمان غيبت به دست آورد و در نتيجه، اين نوشتار بر گزاره‏هاى زير تأكيد دارد:

1ـ حضرات معصومين عليهم‏السلام خود داعيه‏ى امامت داشته‏اند.

2ـ ايشان هرگز بر آن نبودند تا حكومت را با جنگ و ستيز به دست گيرند، بلكه همواره در كنار مردم بوده‏اند تا حجت بر آنان تمام باشد.

3ـ ايشان در هيچ قيامى شركت نداشتند و اذن و اجازه‏ى قيام به كسى نمى‏دادند؛ چرا كه هيچ قيامى شرايط لازم و ضرورى را نداشته است.

4ـ حضرات معصومين عليهم‏السلام رضايت ضمنى از برخى از قيام‏هاى زمان خود داشته‏اند.

5 ـ حضرات معصومين عليهم‏السلام بر اصل «انتظار» بسيار تأكيد مى‏نمودند.

6 ـ «انتظار» به مراتب سنگين‏تر از «قيام» و «انقلاب قهرآميز» است.

صفحه ی 8

*********

7ـ اگر كسى خود را در قيام و انقلاب «توانمند» و صاحب شرايط لازم بداند، مى‏تواند قيام نمايد؛ اما قيام خود را نبايد به حضرات معصومين عليهم‏السلام منتسب بداند تا اشتباهات وى به حساب ايشان گزارده نشود.

8 ـ قيام حضرت امام خمينى رحمه‏الله موفق و مأجور است و با رعايت اصول و قوانينى ويژه به‏خصوص حفظ صداقت مى‏تواند به صورت جزيى گره‏گشاى مشكلات در سطح جهان باشد.

وآخر دعوانا أن الحمد للّه‏ ربّ العالمين

صفحه ی 9

*********