پيش‏گفتار

الحمدللّه‏ ربّ العالمين، والصلوة والسلام على‏محمّد وآله الطاهرين، واللعن الدائم على أعدائهم أجمعين.

عرفان، دنياى پر رمز و راز و پيچيده و در عين حال بسيار زيبايى است كه «عشق» جان مايه‏ى آن مى‏باشد و بهترين گويش عرفان كه مى‏تواند ترجمان عشق در زبان آدمى باشد شعر است آن هم به زبان شيرين فارسى كه به دليل داشتن گل‏واژه‏هاى علمى، معرفتى و احساسى بسيار، به‏خوبى مى‏تواند از عهده‏ى اين مهم برآيد.

متأسفانه، عرفانى كه از پيرايه خالى باشد و مطابق و هماهنگ با آموزه‏هاى شيعى و گزاره‏هاى اعتقادى مكتب اهل‏بيت عليهم‏السلام ارايه گردد كم‏تر يافت مى‏شود و يكى از دغدغه‏هاى نگارنده آن بوده است كه هم به زبان نثر و هم به زبان نظم اين خلأ را

(صفحه ی 7)

*********

به‏گونه‏اى پر نمايد و متنى را در عرفان اسلامى ارايه دهد كه با جهان‏بينى فلسفى و داده‏هاى عقلى سازگار باشد و عرفانى را به تصوير كشد كه در عين هماهنگى با واقع، خردستيز نباشد.

كتاب حاضر به معرفى بخشى از اين تلاش مى‏پردازد و ماجراى آن را كه به زمان‏هاى دور باز مى‏گردد تبيين مى‏نمايد و به معرفى مجموعه‏هاى شعرى نگارنده و ويژگى‏هاى آن و اهدافى كه بر آن بوده است مى‏پردازد.

اين كتاب با نگاهى به چيستى عرفان به برخى از عمده‏ترين مباحث معرفتى مى‏پردازد. از مهم‏ترين مباحث عرفانى برشمردن مراحل توحيد و به‏ويژه توحيد جمعى و وحدت شخصى حضرت وجود است كه وصول به آن ويژه‏ى عارفان محبوبى است و اين نوشتار به تفصيل به آن مى‏پردازد، امرى كه در مجموعه‏هاى شعرى نگارنده از آن بسيار ياد شده است.

همچنين اشاره به نورانيت و ولايت اهل‏بيت عصمت و طهارت عليهم‏السلام و بيان مفهوم و مصداق آن و دورى غلو از ساحت قدسى ايشان و ظهور كامل حضرت حق به‏ويژه در خمسه‏ى طيبه عليهم‏السلام در اين اشعار به زبان ساده توضيح داده شده است.

(صفحه ی 8)

*********

افزوده بر اين، كتاب حاضر، شيوه‏ى نگارنده در عرفان عملى كه «ترك پيرايه‏ى طمع» نام دارد را توضيح مى‏دهد و شرح آن را مى‏توان در مجموعه‏هاى شعرى ياد شده و مجموعه‏هاى فلسفى و عرفانى ما يافت. اين روش بر اين نكته پاى مى‏فشارد كه: «يك ديار آباد بس است» و «دوستى هنگامى چهره‏ى راستين دارد كه تنها با انگيزه‏ى عشق باشد».

در اين روش، ترك طمع از خود، ترك طمع از خلق و ترك طمع از خداوند توصيه مى‏گردد. مراحلى كه دقايق بسيارى دارد و ادراك آن آسان نيست تا چه رسد به تحقق و وصول به آن.

نگارنده در اين نوشتار برخى از نقدهايى كه به ديوان‏هاى شعرى موجود در عرفان و به‏ويژه به ديوان حافظ كه جايگاه شايسته و قبول خاطرى عام دارد وارد است را خاطرنشان گرديده و پاره‏اى از كاستى‏هاى آن را در مجموعه‏اى شعرى با عنوان «نقد صافى» آورده و گزاره‏هاى عرفانى و ديوان حافظ را با زبان شعر به نقد و استقبال گزارده است.

وآخر دعوانا أن الحمد للّه‏ رب العالمين

(صفحه ی 9)

*********