نوای اهل دل

نوشتار حاضر بخش دومِ اولین دفتر مثنوی از مجموعه شعری «کلیات دیوان نکو» از سروده های حضرت آیت الله العظمی نکونام مدظله العالی است که شامل قصيده‏ى بلند «زهد از زهد» و دربردارنده ی چهل مثنوی با عناوین و موضوعات زیر است:

زهد از زهد، كار دل، رمزِ رونق، سوز دل، دم‏به دم، عهد من، شب و تنهايى، فراق، دم «هو»، بندگى، شعله‏ها، تير تو، چشم عالم‏سوز، نيش ذرّه، شمع جمع، هجران، بى‏سر و پا، باغ دل، خوش توشكان، سويداى جان، عشوه‏ى پيران، كشتى حق، شهد و شكر، اشك من، گلّه گلّه گرگ، اهل معنا، عشق و وفا، جام عشق و صفا، گوش دل، شهر بى نام و نشان، نان و گدا، جمال آدم، چاك دل، خشت خام دنيا.

شب و تنهايى

شب به وقت سحر به تنهايى

بى‏تو دل گشته كلبه‏ى احزان

دورى تو گرفته جانم را

كُشته ياد توام در اين هجران

سربه سر عشق تو به دل خو كرد

از فراق تو شد دلم نِگْران

مرده‏ام از غم فراقت، دوست!

گشته‏ام در غم تو از حُزّان

دل اسير آمده به عشقت آه

دل به هجر تو گشته خود غمّان

بسته‏ام دل به ذات پاك تو

گرچه در اين تعيّنم سوزان

سوز عالم كم‏ام بود جانا

آتشى زن به سينه‏ى بريان

اشك و آه و غم‏ام تويى در دل

دل به جاى دو چشم من گريان

با همه غم ز كس نمى‏نالم

كى به ظاهر برآورم افغان؟

كى تو دورى كه من تو را خوانم؟

گرچه دورى هم از برِ اذهان

هرچه از تو به من رسد زيباست!

درد من با تو مى‏شود درمان

من ز تو شاد و مست و خرسندم

بى تو امّا هميشه دل پژمان

خدای را سپاس