همسران و مديران كارآمد

این نوشتار به بررسى اصول مديريت دينى و دبيرى آموزشى و ارزش‏هاى تابع می پردازد.

کتاب حاضر شامل چهار درس گفتار با موضوعات زیر است:

درس‏گفتار اول:

    اصول مديريت دينى

درس‏گفتار دوم:

    خداگرايى، پسين باورى و اِله‏يادى

درس‏گفتار سوم:

    معلمى؛ مسيريابى در دنياى سرگردان

درس‏گفتار چهارم:

    نظام هديه‏محور، نظام شيوه‏پرور

اين كتاب در ابتدا در بردارنده‏ى دو درس گفتار است كه در جمع برخى از مديران نظامى به تاريخ چهاردهم و پانزدهم ارديبهشت ماه سال 1385 با موضوع نحوه‏ى مديريت در نظام دينى اسلام طرح گرديده است و برخى از اصول مديريت در آن تبيين شده است.

در اين درس‏گفتار گفته مى‏شود اگر شما نتوانيد زندگى خود را سامان دهيد، ممكن نيست بتوانيد در محل كار خود مديرى موفق باشيد.

هم‏چنين مدير موفق كسى است كه زندگى شخصى خود را اصل بداند و كار را فرع آن قرار دهد؛ نه آن كه كار براى وى اصالت داشته باشد و زندگى خانوادگى فرع آن باشد.

اما دو درس گفتار پايانى يكى حاصل نشستى است كه در تاريخ 5/3/1387 با حضور جمعى از فرهنگيان محترم برگزار شده و ديگرى سخنرانى در جمع برخى از بانوان مدير و مربى است. اين سخنرانى در تاريخ 15/12/1388 ايراد شده است.

در بخشی از این کتاب چنین می خوانیم:

اصل اول در مواجهه با مشكلات بزرگ اين است كه نبايد از كنار مشكلات خردتر و كوچك‏تر گذشت.

هم‏چنين در حل مشكل نبايد خيال‏پردازى نمود كه آدم‏هاى خيال‏پرداز در كار خود موفق نمى‏شوند.

هم‏اكنون برخى از روان‏شناسان غربى براى درمان برخى از بيمارى‏ها و براى رهايى روان‏پريشان خود از مشكلاتى كه دارند خيال‏پردازى را به آنان تلقين مى‏كنند و مى‏گويند به خود تلقين نماييد ما آرامش داريم و آرام هستيم و مى‏خواهند آنان را «خيال درمانى» كنند. تشويق خيالى خود، اثر محدودى دارد و چنين نيست كه كسى بگويد من گرمم هست و آتش بگيرد.

در مواجهه با مشكلات يك اصل اين است كه ما واقعيت‏ها را بپذيريم. كسى كه هشتاد كيلو وزن دارد، نمى‏تواند خيال كند وى شصت كيلو وزن دارد و تخيل و تلقين تنها مى‏تواند بر اشتهاى وى به صورت محدود اثر گذارد و وزن او را تا حدود يك كيلو تغيير دهد، نه بيش‏تر. واقعيت‏ها را با خيال‏پردازى نمى‏توان تغيير داد و شما بايد به اين اصل علمى توجه داشته باشيد كه در زندگى بايد واقعيت‏ها را آن‏گونه كه هستند بپذيريم و نگاه به نيمه‏ى پر يا نيمه‏ى خالى ليوان، ما را نه خوش‏بين نمايد و نه بدبين، بلكه واقع‏بين نمايد.

يكى از اين واقعيت‏ها اين است كه ما در منطقه‏اى زندگى مى‏كنيم كه خالى از مشكلات نيست و هر كسى با مشكلى گريبان‏گير است. پذيرش اين اصل سبب مى‏شود ما مقاومت پيدا كنيم. ما در برابر مشكلات نبايد خود را محدود قرار دهيم بلكه بايد خود را مقاوم بسازيم و همانند قنارى گرفتار در قفس نباشيم كه مشكلى را نمى‏شناسد و اگر او را رها نمايى دوباره به قفس خود بر مى‏گردد و به دنياى محدودى كه دارد با همان آب و دانه عادت كرده است. ما انسان هستيم نه قنارى و مشكلات داريم و مى‏توانيم مشكلات خود را بشناسيم و راه مقاوم‏سازى خود را در برابر آن به دست آوريم. نحوه‏ى مواجهه‏ى ما با مشكلات زندگى بايد عالمانه باشد.

كسى كه مشكلات دارد بايد افزون بر مقاومت در برابر آن مشكل و نباختن خود، در پى حل و ترميم آن باشد وگرنه يك مشكل خرد و كوچك مى‏تواند يك زندگى بزرگ را تعطيل سازد. اگر شما در زندگى شخصى خود و با همسر و فرزند خويش مشكل داشته باشيد، خلق و خوى تنگ و ترش شما به زيردستانتان منتقل مى‏گردد و آنان به‏راحتى متوجه مى‏شوند شما دعوايى خانوادگى داشته‏ايد. البته اين امر وقتى حايز اهميت است كه شما در جمعى باشيد كه افراد آن تحصيل كرده باشند و در زمينه‏ى روان‏شناسى اهل مطالعه باشند. آنان به‏راحتى مشكلات پنهانى خانوادگى شما را از چهره‏ى شما و از نحوه‏ى ورود و خروج شما از مباحث به دست مى‏آورند. اين يك اصل است كه اگر شما نتوانيد زندگى خود را ترميم كنيد، ممكن نيست بتوانيد مديرى موفق باشيد.