سرود محبان

تمامى آيات قرآن كريم آيات ذكر است و براى هر كدام اثر و خاصيتى است؛ چنان‏كه يكى از نام‏هاى قرآن كريم «ذكر» است. قرآن كريم در معرفى خود مى‏فرمايد: «كَذَلِكَ نَقُصُّ عَلَيْكَ مِنْ أَنْبَاءِ مَا قَدْ سَبَقَ وَقَدْ آَتَيْنَاكَ مِنْ لَدُنَّا ذِكْرا»؛ اين‏گونه از اخبار پيشين بر تو حكايت مى‏رانيم و به صورت مسلّم به تو از جانب خود قرآنى داده‏ايم.

ما در اين كتاب بر آنيم تا به تبيين چهل و چهار ذكر قرآنى ويژه‏ى محبان براى نمونه بپردازيم و خواننده را براى آشنايى هرچه بيش‏تر با مهم‏ترين كتاب ذكر كه قرآن كريم است برانگيزانيم. این کتاب مشتمل بر موضوعات زیر است:

صلوات؛ اذن نزول خيرات و اذن دخول سير و سلوك، تهليل، ملكوت حمد، تسبيح؛ حلاّل مشكلات، استغفار، حرز مصونيت، گوارا آهنگ غريبان، آية الكرسى، روزن ملكوت، ذكر عروج و بر شدن به ملكوت، انس با خداوند، معرفت و ولايت‏مدارى، استكبار زدايى، توان‏بخشى و فقرزدايى، رفع خستگى، ارتقاى معرفت و يافت اسم اعظم، قدرت و استحكام، قوت، همت و طلسم ضربت، مفاتيح رزق و خيرات، تمامى اسم اعظم، رفع ترس و ضعف اعصاب، باطل‏كننده‏ى سحر، بلنداى معرفت با گذر از سنگين‏ترين ابتلاءات، دفع بدخواهان براى افراد حق مست، توان و نفوذ بر انجام كار، افزايش دانش و چاشنى اذكار، شكست سحر و خصم، خيرات پاكان، شكوفه‏ى اقتدار، رفع ضعف و ترس، طلب خير، بصيرت و آگاهى بر مغيبات، فتح طلسم و سحر، محافظت و پنهان شدن از دشمن، رفع وسواس و ضعف نفس، صفاى باطن، قرب به اولياى الهى و ورود به غيب، كسب توانمندى، دفع رخوت و سستى، آيه‏ى طلسم، اقتدار دنيوى و قدرت اراده، توكل، چهار قل.

«ذكر» دانشى است پيچيده و بسيار گسترده كه مسايل آن از داده‏هاى پزشكى امروز صعب‏تر، بيش‏تر و پيچيده‏تر است و با هر ذكرى مى‏توان در عالم تصرفى داشت اگر بتوان براى آن آگاهى كاردان و كارآزموده يافت كه نسخه‏هاى آن را احاطه داشته باشد. با اذكار قرآن كريم مى‏توان به قدرت و توان بالايى دست يافت و بسيارى از مشكلات بشر امروز را برطرف نمود ولى توفيق و نصرت الهى نياز است تا بتوان روان‏شناسى، طب، داروخانه و بيمارستان اذكار قرآن كريم را تبيين نمود.

متأسفانه اين دانش فوق مدرن هنوز دانشى نگرديده و اصول و قواعد آن توضيح داده نشده و هزاران اسف كه اين دانش پركاربرد كه مى‏تواند براى درمان امراض روحى و جسمى كارآمد باشد و مشكلات و گرفتارى‏هاى بسيارى از بشر را برطرف نمايد چنان تنزل يافته و تنزل يافته كه به دست شيادانى بى‏سواد افتاده است كه هيچ گونه تخصصى در اين زمينه ندارند جز جمع آيات و رواياتى كه از فهم رموز آن بر نمى‏آيند و اسرارى كه اهل بيت عليهم‏السلام در گفتن آن داشته‏اند تا اين ذكر به دست بدخواهان نيفتد را نمى‏شناسند و آن را بدون تبيين و تحليل به دست مشتاق ناآگاه مى‏دهند كه نه تنها مشكلى از او حل نمى‏نمايند، بلكه هم عمر و هزينه‏ى او را تلف مى‏كنند و هم براى او ده‏ها مشكل ديگر پيش مى‏آورند و داروخانه‏هايى مى‏زنند كه جز ظلمت در آن نيست.

قرآن كريم گنجينه‏اى معنوى و داروخانه‏اى فوق مدرن در باب ذكر است كه حتى نگاه آن به هر آيه اثرى خاص و متمايز با نگاه به آيه‏اى ديگر دارد تا چه رسد به آن كه از هر آيه به صورت ذكرى خاص مورد استفاده قرار گيرد. البته اين نگاه هميشه خير و بركت نمى‏آورد و برخى از نگاه‏هاى آن گاه استرس و تنيدگى را موجب مى‏شود.

آياتى نيز هست كه ده‏ها ذكر را درون خود تعبيه نموده است كه براى هر يك اثرى است و گاه ذكرى خير و بركت مى‏آورد و ذكر همسايه‏ى آن سبب ناراحتى و نقمت مى‏شود.

استفاده از ذكرهاى قرآنى آداب و شرايطى دارد كه ما آن را در كتابى ديگر با عنوان «دانش ذكر» توضيح داده‏ايم اما در اين‏جا تنها به فهرست برخى از مهم‏ترين آن آداب كه جنبه‏ى عمومى دارد اشاره مى‏كنيم.

نخستين شرط براى استفاده از اذكار الهى توان انس گرفتن با قرآن كريم و قرب به آن آيه است كه بدون قرائت آن و داشتن طهارت و صفاى باطن ميسر نمى‏شود.

شايسته است انسان قرآن كريم را به ترتيب بخواند. به اين معنا كه قرائت خود را از همان ابتداى قرآن كريم آغاز نموده و آن را تا پايان ختم كند و سوره‏اى يا آيه‏اى را گزينشى نخواند تا نفس وى تعادل خود را حفظ نمايد و اثر وضعى نامناسبى نبيند. برخى اين روش را بر نمى‏گزينند و سوره‏اى خاص را با قصد انشا مى‏خوانند، در نتيجه ممكن است پس از مدتى يكى از پديده‏هاى غيبى را ببينند و بيمار شوند يا زندگى آنان آسيب ببيند؛ چرا كه برخى آيات كه براى طلسمات و مانند آن است ناگزير چنين عوارضى دارد و همانند مصرف زيادى دارو آن هم بدون نسخه‏ى پزشك است. براى مصون ماندن از اين عوارض، بهترين كار اين است كه قرآن كريم به ترتيب خوانده شود و از سوره‏ى فاتحه آغاز و به سوره‏ى ناس ختم شود.

اين امر در ذكر نيز بايد مورد توجه باشد. اگر كسى مى‏خواهد اسماى الهى را به قصد انشا ذكر خود قرار دهد، بايد با نسخه‏ى آگاهان كارآزموده باشد. براى نمونه، اسم «باطش» از اسمايى است كه بايد بسيار اندك گفته شود؛ زيرا اسمى جلالى است و قدرت تخريب بسيار بالايى دارد به طورى كه شايد دامن‏گير خود فرد هم شود و او را در زندگى زمين‏گير نمايد؛ به عكس اسم «كريم» كه هر قدر هم گفته شود براى فرد سودمند است و آثار معنوى دارد.

قرائت برخى از سوره‏هاى قرآن كريم، امراض روحى و بيمارى‏هاى روانى را كاهش مى‏دهد يا از بين مى‏برد. البته هر آيه يا هر سوره خاصيت درمانى ويژه‏اى دارد؛ مثل آن كه سوره‏ى بقره به‏خاطر داشتن سيلاب‏هاى بلند، براى كسانى كه ضعف اعصاب، تنيدگى، اضطراب و نگرانى دارند و عجول هستند يا نبض آنان تند مى‏زند و يا براى زنان حامله تجويز مى‏شود. برخى از روايات، اين سوره را با وصف «فسطاط» يا «خيمه» ياد كرده است تا پوشش امنيتى آن را يادآور باشد. بايد توجه داشت شرط بهره بردن از آثار وضعى برخى از سوره‏هاى قرآن كريم، داشتن ايمان نيست و مواهب وضعى آن سوره‏هاى خاص حتى اگر كافرى نيز از آن بهره برد به وى مى‏رسد. قرآن كريم كتابى جهانى و رهنمودهاى آن جهان‏شمول است كه براى تمامى بشريت در تمامى اعصار است كه هر كسى هرچند به آن ايمان نداشته باشد مى‏تواند از برخى از آيات و سوره‏هاى آن بهره برد.

قرائت برخى از سوره‏ها و آيات سبب مى‏گردد انسان توان بسيار بالايى يابد يا با جهان غيب و مغيبات در ارتباط قرار گيرد. چنين انسانى اگر در كنار سير و سلوك و كشيدن دردهاى بسيار به چنين مقامى برسد براى وى سودمند است اما اگر كسى باشد كه بدون طى مقدمات در اين وادى وارد شده است و هنوز نرمى و لطافت لازم براى ورود به باطن عالم را پيدا ننموده باشد و با اذكارى آن را فتح نمايد، تنها جان و باطن خود را به خرابى سوق داده است و گاه درون خود را آتش مى‏زند و به ديگران نيز زيان وارد مى‏آورد و هم‏چون سامرى مى‏گردد كه با ذكرى، خود و قوم بنى اسرائيل را به گمراهى كشاند. تجربه نشان داده است بسيارى از افراد كه در پى عرفان و علوم غريبه راه مى‏افتند و بر آن هستند تا به ذكرى مسير خود را باز يابند، به كفر، خباثت، فسق و فجور وارد مى‏شوند و طعم و مزه‏اى از ملكوت صفا با خود ندارند چرا كه خواسته‏اند باطن خود را با ابزار خشن ذكرى باز نمايند بدون آن كه در كوره‏ى رياضت و درد سوخته و استادى كارآزموده ديده باشند. اولياى خدا چندين برابر فتحى كه دارند نرم هستند؛ به‏قدرى كه ديگران گمان و اتهام عوام بودن به آنان مى‏زنند و آنان را افرادى ساده لوح مى‏پندارند كه به‏راحتى فريب مى‏خورند؛ چنان‏كه پيامبر اكرم صلى‏الله‏عليه‏و‏آله را اذن مى‏گفتند: «وَمِنْهُمُ الَّذِينَ يُؤْذُونَ النَّبِيَّ وَيَقُولُونَ هُوَ أُذُنٌ. قُلْ: أُذُنُ خَيْرٍ لَكُمْ. يُؤْمِنُ بِاللَّهِ وَيُؤْمِنُ لِلْمُؤْمِنِينَ وَرَحْمَةٌ لِلَّذِينَ آَمَنُوا مِنْكُمْ. وَالَّذِينَ يُؤْذُونَ رَسُولَ اللَّهِ لَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ»؛ و از ايشان كسانى هستند كه پيامبر را آزار مى‏دهند و مى‏گويند او زودباور است. بگو: گوش خوبى براى شماست. به‏خدا ايمان دارد و مؤمنان را باور مى‏كند و براى كسانى از شما كه ايمان آورده‏اند رحمتى است و كسانى كه پيامبر خدا را آزار مى‏رسانند عذابى پر درد خواهند داشت.

اين ويژگى به سبب خاصيت پختگى، كارآزمودگى و نرم بودن پيامبر اكرم صلى‏الله‏عليه‏و‏آله بوده كه چيزى از مغيبات براى ديگران معلوم نمى‏شده است.

كسانى كه بدون ديدن استاد كارآزموده در پى يادگيرى علوم غريبه هستند فرجامى جز افليجى و پيادگى خود ندارند و به حجابى دچار مى‏شوند كه جز شقاوت از آن نمى‏زايد. كسى كه اين دانش‏ها را فقط بخواند تا بداند و در پى نرم شدن نباشد، شكست مى‏خورد و خود و ديگران را نيز به آتش حسرتى كه دامنگيرش مى‏شود خواهد سوزاند. البته بيش‏ترين آسيب اين افراد به همسر و فرزندان آنان مى‏رسد. اين امر همانند ارتباط با اجنه است كه اگر كسى قدرت مهار آنان را نداشته باشد و به آنان نزديك شود، تمامى خانواده‏ى خود را در معرض خطر جنون حاصل از آسيب اجنه قرار مى‏دهد. كسى كه بر اين دانش‏ها آگاهى دارد چنان همانند مردم عام زندگى مى‏كند كه كسى بر سِرّ درون او آگاهى نمى‏يابد و او را عوام مى‏پندارد. در عصر ما مرحوم حضرت امام قدس‏سره كه از اولياى محبوبى بودند چنين بود و مردم سياست و قدرت رهبرى سياسى ايشان را ديدند اما كسى حتى فقه و اعلميت ايشان در اجتهاد را به‏خوبى درك نكرد تا چه رسد به عرفان و بينش توحيدى ايشان. اگر كسى سخنان ده سال اخير مرحوم امام رحمه‏الله را تحليل نمايد، معلوم مى‏شود ايشان نظرگاه‏هايى داشته‏اند كه به امورى باريك و ظريف ختم مى‏شود. ايشان مى‏فرمودند من براى خدا دو ركعت نماز نخوانده‏ام و اين سخن در نزد ارباب معرفت مى‏رساند ايشان به امورى ديگر گره خورده‏اند، اين در حالى است كه برخى حتى در نماز خود ذكر استغفار را نمى‏آورند تا مردم آنان را گناه‏كار نپندارند. اگر كسى امام خمينى قدس‏سره را در مسافرخانه يا خيابانى مى‏ديد، ايشان را مانند يك شخص عادى يا كم‏تر از عادى احساس مى‏كرد و اين نرمى باطن ايشان را مى‏رساند.

متأسفانه هم‏اينك تربيت معنوى افراد به دست كسانى افتاده است كه حتى پرستارى نمى‏دانند تا چه رسد به آن كه پزشكى حاذق در امور معنوى باشند. اساتيدى كه به اخلاق شناخته شده‏اند گاه اسماءاللّه‏ و يا آيات قرآن كريم را به عنوان ذكر به افراد مى‏دهند بدون آن كه تخصصى در اين زمينه داشته باشند و مشكلات و خطرات بعد از آن را نه پيش‏بينى مى‏كنند و نه قدرت مهار آن را دارند. اين كار را فقط از طبيب حاذق و ماهر بايد خواست نه از دست طبيبان عمومى يا پرستارانى كه طبابت معنوى نمى‏دانند.

از ديگر آداب آيات ذكر اين است كه به طور كلى نبايد چيزى به آن افزود يا چيزى از آن كاست. هم‏چنين اين آيات بايد جداى از هم استفاده شود و نه به صورت مخلوط و بايد آن را يك به يك براى مدتى انجام داد و مصرف نمود وگرنه همانند خوردن گلابى با چاى است كه اثر هر دو را از بين مى‏برد. بله، در مواردى خاص كه لازم است ذكر ديگرى به عنوان مسكن و نرم كننده همراه آن تجويز شود ذكرى با ذكر ديگر توصيه مى‏شود.

در برخى موارد نيز مى‏توان آيات را جابه‏جا نمود. به عنوان مثال، در ذكر يونسيه مى‏توان قسمت اخير آيه را بدون لفظ قال به عنوان ذكر استفاده كرد؛ زيرا برخى از اذكار داخل در بسته و جلدى هستند كه براى مصرف، بايد آن را از جلد و بسته‏ى خود بيرون آورد.

برخى از آيات ذكر نيز شماره‏ى معينى دارد اما در صورتى كه حفظ شماره به كيفيت آن آسيب مى‏رساند، مى‏توان شماره‏ى آن را كاست و بر كيفيت آن افزود.